Emosi

Tengah malam tadi macam biasa kita oncall. Kita cakap-cakap lepas tu tiba-tiba awak tanya sepuluh haribulan nanti kita keluar nak tak. Yelah memang tu tarikh kita genap lima bulan kan ? Tapi malang, saya tak boleh. Masa tu lah saya kena spent time dengan semua family saya. Awak cakap kita keluar sebelum tarikh tu, awak tak janji tapi awak usahakan. Saya nak jujur boleh ? Bukan apa, bila awak cakap macam tu saya dah nekad taknak berharap langsung pun dapat jumpa awak. Saya faham, dulu life awak dengan kawan-kawan sekarang saya pula dah masuk dalam life awak tu kan. Jadi, saya pujuk hati saya jangan cepat terasa. Kawan-kawan awak yang selalu dengan awak dulu. Memanglah perangai perempuankan, kalau tak terasa menipu lah tu. Sampai kadang-kadang saya nak je cakap, kita jumpa masa naik sem dua nanti. Tu pun kalau jumpa. Satu kolej tak bermakna hari-hari nampak kan. Tapi saya tak sampai hati nak cakap macam tu dekat awak, nanti awak cakap saya tak faham awak pula kan. Biarlah macam ni, nanti lama-lama saya dah terbiasa okay lah tu. Awak cakap ni dugaan, yelah dugaan kita. Saya minta maaf kalau ada tingkah laku saya yang buat awak tak suka. End call macam tu je kan. Saya tak tahu nak cakap apa. Malam tadi lah malam paling emosional bagi saya. Menangis tanpa henti. Saya sendiri tak tahu apa yang buat saya sedih sangat. Cara saya meluahkan perasaan saya dengan menangis. Jangan tanya saya, saya taknak cakap apa-apa. Saya terlalu rindukan awak. Ada cara awak yang buat saya terus sayang awak. Awak tak jemu minta maaf walaupun tu bukan salah awak. Awak cuba juga buat saya bahagiakan. Kalau satu hari saya tak ketawa bahagia, awak akan rasa bersalah. Sayang saya untuk awak.

"Bila kita mula menyayangi seseorang,kita kena belajar rasa disakiti."